Taxi-gidaria bizitzaz kexaka ari zen.
400 ezkutu irabazten du asteko, eta nagusiak kalkulatzen du
gainontzekoa eskupekoen bidez lor dezakeela.
Minbiziaz hiltzen zaizkit lagunak,
gogaitasunez, literatura-orrialdez,
mutiko bat ikusi nuen gerran galdu zituen
bi eskurik gabe (eta ortopediakoak barre egiten zion
berak prestatutako bietatik, artifizialak, hain arrosantzeko,
bat bakarrik “jantzi” nahi baitzuen).
Jendeak amorrazio gorrez eta pazientzia hartuz
autobusa, soldataren igoera, Espiritu Santuaren
etorrera, komentuko zopa itxaroten ditu.
Baina taxi-gidariak kontatu zidan
astakilo batek eztabaidan esan ziola:
“... Hi garai hartan hire aitaren potro batetik bestera
ihesi henbilen ea horrela
putaseme izatetik libratzen hintzen...”
Eta hala da: potrotik potrora dabiltza
ea ihes egiten duten — eta askok ez dute ihes egiten.
Eta beste batzuek ez diete ihes egiten ihes egin ez zutenei.
Lisboa, 1971/8/5