Ekumenismo lusitaniarra edo herritartasun bikoitza
Koloniako katedralaren alboko atetik
(Errege Magoen hezurrak gordetzeko — รจ vero — eraiki zuten katedrala)
neguko goizaren eguzki zurira ateratzen ari nintzela
berbaro portuges bat igotzen ari zen
abitu beltzetan eskaileratik. Mojak,
Erromara geldiunez geldiune
erromes doazen brasildarrak ziren galdetu nien. Brasildarra
nintzela esan nienean ama moja batek
aurpegi zurbil eta lusitaniarra inguratzen zion mantelina zeramala
esan zuen — A, herritartasuna hartua, ez zara brasildarra —.
Beste kasua Hanburgon izan zen,
Hauptbahnhof-en. Hizkuntza guztietako
egunkari kioskoa. Emakume bat heldu da
beltzarana — ile-larru aberatsen barruan marra bat — eta zentzuzko alemanez
egunkari portugaldarrez galdetu.
Argi zegoen portugaldar batek bakarrik nahi izango zuela horrelakoetan
Hanburgon unibertsoaren egoeraz informatu.
Portugaldarra zara? Banaiz. Hitzari hitz,
ni ere banintzela. Baina berak harrituta:
— Brasildar herritartasuna hartua? A, ez zara portugaldarra —.
Eta bizkarra eman zidan egunkaria eskuan,
hankak oraindik arrain-saltzaile batenak orekan
nekez takoi fin-finen gainean.
1970/1/20