[berandu da, oso berandu gauez]
Berandu da, oso berandu gauez,
lan asko egin dut gaur, atera naiz, jendearekin hitz egin,
itzuli, musika entzuten ari naiz orain, izugarri nekatuta nago.
Izugarri, zehazki eta bere hutsalkeriarekin,
nire nekaduraren neurria eman dezake hitz horrek.
Neka-neka eginda nago. Lan asko egin dudalako,
geroago beste pertsonez interesatzeko
ahalegin handia egin dudalako,
pertsonez interesatzeko nekatuegi nagoenean.
Berandu da, goizago etzan behar nuen,
aspaldi egon behar nuen lotan.
Baina esnaturik nago nire nekadurarekin
musika entzuten. Leher eginda,
ezgai pentsatzeko, ezgai begiratzeko,
guztiz ezgai atsedena hartzeko ere nekearen
nekez. Izugarrizko nekadura
bizitzaz, pertsonez, nire buruaz, guztiaz.
Bata bestearen atzetik erretzen ditut zigarroak hain nekatuta
egoteaz ernegaturik. Eta musika entzuten dut
(César Franck-en sonata biolin eta pianorako
zehazki, eta geroago Wesendonck Lieder-ak)
nire burua disolbatzearen nekadura hutsean
Brunilda bezala edo Isolda bezala
inoiz onartuko ez dudan honetan:
l'amor che move il sole e l'altre stelle.
Ez dago inolako antzik nekatuta naukan amodio horren
eta, maite ez, soilik erre eta igarotzen den beste amodioaren artean, zeina
bizi naizen lekuan eta denboran disolbatzeaz
oraindik nekatuago nagoen. Disolba daitezela andre horiek
printzesak zirenak edo walkiriak, nahi badute, betierekoan.
Nekatuta nago nire burua ez disolbatzeaz
etengabe bizitzaren, edo pertsonen,
edo neure buruaren edo guztiaren une bakoitzean.
Qu'ai-je à faire de l'éternel? I live here.
Non abbiamo confusion. Eta hemen
hilko naiz guztiz nekatuta, gaur nagoen bezala,
izugarri nekatuta.
1970/12/22